هرگاه که نگاه بر این زمین خاکی بدوزیم تنها به آن دلبسته میشویم و خود راگرفتار در بندهای علایق خویش میکنیم تا جایی که دیگر این علایق ما را از نگاه به آسمان باز میدارد نور را می بینیم اما منشا نور را نه!زمین را می بینیم اما خالق آن را... .
خلاصه نگاههای زمینی انسان افلاکی را از آسمان جدا میکند و اورا در زمین خود گرفتار میکند....
باید از این زمین سر بلند کرد و به آسمان چشم دوخت باید به منشا نور(خدا) دلبست نه به نور(خلایق).باید بال گشود و به آسمان پرید ، باید دانست که میشود از این زمین خاکی به آسمان رسید....!
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
